«Έτσι τελειώνει ο κόσμος, όχι με έναν κρότο αλλά με έναν λυγμό» – με αυτόν τον στίχο κλείνει ο T. S. Eliot το ποίημα του οι Κούφιοι Άνθρωποι, ένα από τα σημαντικότερα έργα του μοντερνισμού. Και τα δύο αυτά στοιχεία, ο κρότος και ο λυγμός, η καταλυτική ένταση και η ακαταμάχητη ευαισθησία, είναι ακρογωνιαίοι λίθοι της μουσικής των Cult of Luna και της αισθητικής των ηχητικών τους τοπίων.
Όπως χαρακτηριστικά συμβαίνει σε κομμάτια διαφορετικά αλλά με εξίσου απαράμιλλη δυναμική και εκφραστικότητα, σαν το Inside of a dream, με τη συμμετοχή του Mark Lanegan στα φωνητικά, αλλά και το An offering to the wild, την εμβληματική σύνθεση του αποτελεί πυρήνα του πλέον πρόσφατου album τους. Ίσως κάπως έτσι να ακούγεται η μουσική στο τέλος του κόσμου, όπως κι αν το αντιλαμβάνεται κανείς συμβολικά.
Παράλληλα, μουσικοί αυτού του επιπέδου θα μπορούσαν αν ήθελαν να χρησιμοποιήσουν μόνο καθαρά φωνητικά, να εστιάσουν στις μελωδίες, να απλοποιήσουν τις ενορχηστρώσεις, να μειώσουν τις διάρκειες των κομματιών, να κανουν με άλλα λόγια το έργο τους εύπεπτο και ελκυστικό σε ένα ευρύτερο ακροατήριο. Οι Cult of Luna δεν έχουν καμία τέτοια επιθυμία.
Η μουσική που παίζουν αλλά και τα φωνητικά που χρησιμοποιούν είναι παραδειγματικά της καλλιτεχνικής τους ακεραιότητας, τόσο ως αισθητική επιλογή όσο και ως φωνητική τεχνική. Και από αυτήν την άποψη, το έργο των Cult of Luna επαναπροσδιορίζει συνολικά τον τρόπο που η μουσική παίζεται και ακούγεται κατά την ίδια έννοια που η θέαση του κόσμου από μια βουνοκορφή επαναπροσδιορίζει την αντίληψη μας για αυτόν.
Πρωτοποριακές post-rock και post-metal κυκλοφορίες, πάντα και μόνο για ανοιχτές καρδιές – και ξέρετε τι παθαίνουν οι καρδιές όταν είναι ανοιχτές
No comments:
Post a Comment