Το Βackwater Βlues είναι ένα από τα σημαντικότερα και πλέον δημοφιλή τραγούδια της πρωτοπόρου blues μουσικού Bessie Smith. Καθιερώθηκε ως blues standard και παραμένει πολυδιασκευασμένη σύνθεση με μεγάλο εύρος ερμηνειών, ενδεικτικά από την live ακουστική εκτέλεση των πολιτικοποιημένων μουσικών Brownie McGhee και Sonny Terry στο album Αt the 2nd Fret του 1962, μέχρι την ηλεκτρική εκδοχή του B.B. King στο τελευταίο studio album του One Kind Favor το 2008.
Στο βιβλίο της Blues Legacies and Black Feminism, η Angela Davis ισχυρίζεται ότι τα blues είναι μια μουσική κοινωνικής διαμαρτυρίας τόσο άμεσα όσο και έμμεσα, και το Βackwater Βlues αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα: παρότι θεωρείται ότι αναφέρεται σε προηγούμενη πλημμύρα στο Τενεσί, η ιστορική ηχογράφηση της Bessie Smith συνέπεσε χρονικά με την καταστροφική πλημμύρα του 1927 στο Μισισιπί, εξαιτίας της οποίας έχασαν τα σπίτια τους 600.000 άνθρωποι, μισοί εκ των οποίων ήταν μαύροι που υπέστησαν ρατσιστικές διακρίσεις.
Ενώ οι υπηρεσίες βοήθειας στους πλημμυροπαθείς ήταν δωρεάν για τους λευκούς, οι μαύροι έπρεπε να πληρώνουν με μετρητά το φαγητό, με αποτέλεσμα να χρειάζεται να δανείζονται από τους λευκούς ιδιοκτήτες των φυτειών, οι οποίοι στη συνέχεια τους ανάγκαζαν να δουλεύουν για να αποπληρώσουν τον δανεισμό. Η Angela Davis αναφέρει ανακοινώσεις της επιτροπής βοήθειας προς τους πλημμυροπαθείς κατά τις οποίες δεν θα δίνονται μερίδες φαγητού σε μαύρες γυναίκες και παιδιά αν δεν έχει πιστοποιηθεί από λευκό ότι στην οικογένεια υπάρχει άνδρας, και, ταυτόχρονα, κανένας μαύρος άνδρας, ούτε η οικογένειά του, δε θα λάβει φαγητό αν δεν πιστοποιείται ότι είναι εργαζόμενος. Μετά το τέλος της βοήθειας υπήρξαν επίσης αναφορές σε ρατσιστική βία και λιντσαρίσματα.
Το Βackwater Βlues δεν είναι απλώς η καταγραφή μιας φυσικής καταστροφής. Η εμβληματική φωνή της Bessie Smith αντιπροσωπεύει το βίωμα και το συναίσθημα της αφροαμερικανικής κοινότητας, και το αδιέξοδο για το οποίο τραγουδάει είναι φυλετικό και ταξικό: το σπίτι της φτωχής μαύρης γυναίκας καταστρέφεται και δε μπορεί πια να μείνει στο μέρος που ζούσε, αλλά ούτε και να πάει οπουδήποτε αλλού γιατί πουθενά δεν υπάρχει μέρος για εκείνη. Τραγούδια όπως το Βackwater Βlues, ισχυρίζεται η Angela Davis, μετατρέπουν τα ατομικά βιώματα σε συλλογική συνείδηση: γίνονται μεταφορές για την καταπίεση, και, δυνητικά, την υπερβαίνουν.
Έμφυλες, φυλετικές και ταξικές αφηγήσεις μέσα από τα κλασσικά τραγούδια της Bessie Smith, της Memphis Minnie και του Skip James, τις εκρηκτικές κιθάρες του Albert King και της Jackie Venson, τον σύγχρονο ήχο του Buffalo Nichols και το νέο album του Gary Clark Jr. (φωτογραφία: Ismael Quintanilla III)
No comments:
Post a Comment