Από το Δέλτα του Μισισιπί μέχρι το Σικάγο, δηλαδή από τα ακουστικά blues της υπαίθρου στα ηλεκτρικά blues της πόλης: δεν υπάρχει σημαντικότερο ταξίδι από αυτό για την εξέλιξη των blues, αλλά και της σύγχρονης μουσικής συνολικά, και θα μας βοηθήσουν να το κάνουμε ο Robert Petway, ο Muddy Waters και ο Jimi Hendrix.
Για τον Robert Petway δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα τίποτα πέρα από το ήταν μουσικός των blues από το Δέλτα: μια φωτογραφία του υπάρχει μόνο και τα λίγα κομμάτια που ηχογράφησε εντός μιας ημέρας το 1941 και άλλης μιας το 1942. Πασίγνωστη, ωστόσο, είναι η επιρροή του έργου του μέχρι σήμερα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το πολυδιασκευασμένο Catfish Blues.
Στο Catfish Blues θα βασιστεί ο Μuddy Waters όταν θα ηχογραφήσει στο Σικάγο το 1950 το Rollin’ Stone, κομμάτι του οποίου ο διαφορετικός, τραχύς και ηλεκτρικός ήχος θα ασκήσει καταλυτική επιρροή στην εξέλιξη των blues, αλλά και στη διαμόρφωση της rock μουσικής τη δεκαετία του 60 – ξέρετε άλλωστε ποιο συγκρότημα, αλλά και ποιο μουσικό περιοδικό, δανείστηκε το όνομά του από αυτό το κομμάτι.
Ο Muddy Waters, εργάτης γης στις φυτείες του Μισισιπί, φορτηγατζής στο Σικάγο, και εμβληματικός blues μουσικός, έκανε το ταξίδι από τον νότο στον βορρά μεταφέροντας, μαζί και με άλλους μουσικούς που μετανάστευσαν αντίστοιχα, τη συλλογική γνώση των blues. Συλλογική γιατί στο Δέλτα οι μουσικοί μάθαιναν ο ένας από τον άλλον, επηρέαζαν ο ένας τον άλλον, μοιράζονταν κοινούς μουσικούς κώδικες. Το ίδιο άλλωστε ίσχυε και για τον Robert Petway: στίχοι του Catfish Blues, για παράδειγμα, υπήρχαν και σε κομμάτια της δεκαετίας του 20.
Σε αυτήν τη συλλογική τέχνη, τη μουσική της κοινότητας, βασίστηκαν και ταυτόχρονα προσέφεραν οι σημαντικοί της επίγονοι όπως ο Jimi Hendrix, θεμελιώνοντας παράλληλα τον ήχο της rock μουσικής. Ενδεικτικά, το album BBC Sessions των The Jimi Hendrix Experience κυκλοφόρησε το 1998 περιλαμβάνοντας ηχογραφήσεις του 1967, μεταξύ αυτών και το Catfish Blues, στο οποίο o Hendrix βασίζεται στην εκδοχή του Muddy Waters.
Και αντίστοιχα στην εκδοχή του Hendrix θα βασιστούν σύγχρονοι μουσικοί, από τον Gary Clark Jr., όπως έχουμε ακούσει σε προηγούμενη εκπομπή, μέχρι την πρωτοεμφανιζόμενη Evan Nicole Bell, όπως θα ακούσουμε σύντομα. Και το ταξίδι συνεχίζεται: από το Δέλτα του Μισισιπί μέχρι το Σικάγο, και από τη δεκαετία του 60 μέχρι τις δικές μας μέρες, τα blues είναι διαχρονικές ρίζες και νέα άνθη ταυτόχρονα.
Η αιώνια άνοιξη των blues: από το Δέλτα του Μισισιπί μέχρι το Σικάγο, από τη δεκαετία του 20 μέχρι τη σύγχρονη εποχή, από την Aretha Franklin και τη Nina Simone στον John Lee Hooker και τον Jimi Hendrix – μαζί, ο Τάκης Σινόπουλος και ο Blind Willie Johnson στα Τέμπη (φωτογραφία: Lawrence Shustak)
No comments:
Post a Comment