Το φως που έλαμπε μέσα στα μάτια τους

«Έμενε μισή ώρα μακριά από εκεί που μεγάλωσα, αλλά δε συναντηθήκαμε ποτέ», γράφει η Patti Smith στο New Yorker αποχαιρετώντας τον Tom Verlaine όταν αυτός έφυγε, πέρσι, από τη ζωή. Οι δρόμοι τους είχαν διασταυρωθεί το 1974 στη Νέα Υόρκη – τη δεύτερη φορά που θα συναντηθούν, ο Tom παίζει με τους Television μπροστά σε μια χούφτα ανθρώπους στο CBGB, το ιστορικό club-επίκεντρο της underground σκηνής της εποχής. Και η Patti γράφει για εκείνο το βράδυ: «τον κοίταζα να παίζει και σκεφτόμουν, αν ήμουν αγόρι, θα ήμουν αυτός».

Η μουσική πορεία και των δύο, αλλά και η συχνή τους συνεργασία, ασκεί μέχρι σημερα καταλυτική επιρροή σε όλο το φάσμα του εναλλακτικού ήχου ακριβώς γιατί δε χωράει κάτω από καμία ταμπέλα. Σαν κελάιδισμα χιλιάδων πουλιών θα πει αργότερα η Patti Smith ότι ακούγεται  η κιθάρα του Tom Verlaine, o οποίος όταν ρωτήθηκε από τους New York Times πώς πρέπει να συνοψιστεί η ζωή του, απάντησε ότι «αγωνίστηκε για να μην κάνει επαγγελματική καριέρα».

Wonderland #155
Το φως που έλαμπε μέσα στα μάτια τους

Ο πρωτοπόρος ήχος και η κοινή πορεία της Patti Smith και του Tom Verlaine των Τelevision μέσα από studio, live και bootleg ηχογραφήσεις